Aylana stond met blote voeten in het warme zand. De zon begon al langzaam te zakken, waardoor de lucht zijn prachtige warme kleuren weer aannam. Dit was een van haar favoriete tijden om op het strand naar de lucht te staren. Het kwam vaak bij haar op dat ze blij moest zijn met het feit dat ze dit kon, dat ze niet altijd maar hoefde te werken. Dat haar ouders nog wel wat geld hadden, betekende echter niet dat haar leven zo gemakkelijk verliep. Een ander zou het waarschijnlijk aankaarten als een luxe probleem, maar ouders had ze nooit echt gehad. Het meisje liet zichzelf zakken en ging zitten, waarna ze haar handen in het zand stak. Rustig haalde ze haar handen weer omhoog en liet de korreltjes er vanaf glijden. Het was rustgevend, zo alleen op het strand.
