Onderwerp: Re: The world outdoors vr dec 14, 2012 8:05 am
Het duurde maar enkele seconden, enkele seconden waarin ze de straat waren binnengewandeld waarin Ayana haar houding helemaal veranderde. Hij had een zekere medelijden met haar maar anderzijds kon hij het gewoon niet vatten dat ze niet in de aanval ging. Moest hij zo'n moeder hebben ... maar dan anderzijds. Hij was een vechter, gelijk wie je hem presenteerde hij kon het probleemloos afkraken, zelf Alvaro, zelf zijn eigen broer. Hij keek opzij naar Ayana die gespannen leek. Avanti was even gespannen maar niet om die reden, hij liep gewoon enorm chagrijnig vanwege daarnet. Maar hij moest er zijn voor Ayana alhoewel ... ja hij moest er voor haar zijn. Ze konden zich dan morgen goed afreageren op de dummies. Er kwam een hele kleine grijns op zijn gezicht bij de gedachten hoe ze morgenvroeg er zouden bijlopen. Arme dummies ...
Hij bleef vlak achter haar, keek aandachtig toe hoe ze de sleutels in het slot stak. Niet dat hij het al vaker had gezien maar hij luisterde naar wat zich achter de deur afspeelde. Het was er heel stil, hij keek over haar schouder de hal in en veranderde zijn houding van licht gefrustreerde naar opstandige tiener. Hij was het voorval van daarnet even vergeten en focuste zich volledig op de situatie waarin hij zich nu bevond. Ayana trok haar jasje uit, hij zag hoe gespannen ze was en liet een vederlichte zucht ontsnappen. Hij trok zijn trui over zijn hoofd en hing hem naast haar jas. Hij legde zijn armen rond haar middel en zijn kin op haar schouder. 'Relax Ayana.' Fluisterde hij zachtjes. Hij keek haar aan, glimlachte bemoedigend en liet haar los. 'Ze kan je nu niets doen.' Mompelde hij terwijl hij haar voorbij stak en de woonkamer binnenwandelde. Er kwam een valse glimlach op zijn lippen toen hij haar moeder spotte. 'Goedeavond mevrouw, is het goed als ik blijf ...' Hij liet zijn zin even hangen en haalde zijn schouders op. 'Ik mag altijd blijven, uiteraard.' Zijn blauwe ogen fonkelde uitdagend waarna hij Ayana aankeek en zijn volgde woorden naar haar richt. 'Wat wil je doen? Eten, tv kijken, naar je kamer gaan ...' Bij dat laatste knipoogde hij charmant en richtte zijn blik dan onschuldig naar de moeder van Ayana. Oh, jawel hij zag de haat opflakkeren ...
