A life is a life. But you should have learned to live with it. [open]

De zonne stralen glinsterden in zijn ogen en Mordon draaide zich alf om. Hij trok zijn laken over het hoofd. Zodat alles weer donker werd. Hij had helemaal geen zin om op te staan en weer naar school te gaan. Oke het was de dag voor dat ze eens een dag vrij hadden. Maar dat maakte het er niet beter op. Eigenlijk vond hij het niet zo erg om naar school te gaan. Hij ging liever naar de school dan dat hij thuis zat. Zijn vader en zijn broers steeds weer zagend aan zijn hoofd hebben. Neen, en dan die trainingen iedere dag weer opnieuw. Hoe gra-oot was de kans dat hij ooit de honger spelen zelf zou mee maken. Neen niet groot. Want meestal waren er vrijwilligers. Waar Mordon heel erg blij mee was. Hij had twee kanten. één naar de wereld toe en één echte geheime kant. Waar niemand wat van mocht weten. Ja soms had hij het daar moelijk mee. Voor de wereld was hij iemand die niets liever wou dan mee doen met de honger spelen. Als iemand hem dan vroeg waarom dat hij zich dan niet als vrijwilliger opgaf zei hij gewoon dat hij anderen ook nog een kans wilde geven. Een zucht verliet zijn lippen. Ja het was waar. hij hield van vechten en zo. Hij hield van de natuur. Maar hij hate de honger spelen. Het was helemaal niet nodig om al die mensen levens op het spel te zetten. Waardoor uitijndelijk maar één van de 24 bleef leven. Neen zo'n spel als je het dat al kon noemen mocht hij niet. Toch genoot hij er van om de technieken te zien die de tributen gebruikten. Kon hij er zelf nog wat van leren. boogschieten was erg goed. jagen en bouwen gingen wel. Vechten ja. Daar trainde hij het meeste op. hij had niet echt angst voor de spelen. Maar hij hield liever zijn leven. Maar hij wilde zijn vader ook niet te luur stellen. neen zijn vader was hard en zo. Maar dat moest ook en als hij dan toch ooit in de spelen werd gehooit. Dan was hij er zeker van dat hij zou winnen. Dat moest gewoon.
Opeens werden zijn gedachten verstoord door dat zijn kamer duur open vloog. Zijn vader kwam met zware stappen binnen. "Mordon sta onmiddelijk op en zorg er voor dat je optijd op je school bent. Zijn vaders stem drong diep in hem door en meteen sprong hij op. Hij keek zijn vader recht aan. De strenge ogen van de man schoten vuur. ja Marin Kylin één van de belangrijkste mannen in district 2. Trots op zijn drie zonen en trots op zijn overleden vrouw. Kan bijna alles waarmaken. Ja zo stond hij wel bekent en als zoon van zo iemand kwam die last ook een beetje op je terecht. Want natuurlijk moest je de eer even goed krijgen als je vader. Anders werd de man een niemand en dat willen ze natuurlijk niet. Hij knikte alleen naar zijn vader en wachte tot die de kamer weer verliet. Snel maar met wijnig fut kleede hij zich om. Zwart, leren broek met licht grijze botten en een grijze trui met een zwart leren vestje dat altijd gewoon open staad. Dat was gewoon veel gemakkelijker. hij schudde zijn haren even goed en vloog zowat de trap af naar beneden. Ja ze hadden wel een redelijk groot en comfortabel huis. Misschien zelfs ietsje te groot. Zijn vader zei altijd dat de oudsjte zoon het huis zo erven. Zijn broer Miko Kylin dus. hij en scirf kylin. Moesten maar zorgen dat ze een goed huis te pakken kregen door hard te werken. net als hun vader. Zijn oudere broers zaten al te eten. Hij hield van zijn broers. Maar Mordon was gewoon helemaal anders dan hen. Daarom ging hij eigenlijk niet zo vaak met ze om. Dan moest hij zijn tweede gezicht weer opzetten en maar acteren. Snel veranderde zijn vermoeide blik in een trotse wakkere en knappe blik. hij zei zijn broers gedag en nam alleen maar een appel mee om te eten. Even snel als hij was binnen gekomen vertrok hij al weer naar buiten. Met zijn kleine maar toch goede rugzak hals over zijn schouder gehooid. het was redelijk warm deze morgen en het beloofde een goede mooie dag te worden. Velen zeiden hem gedag. Ja nu was zijn tweede gezicht aan. Vele meisjes bloosden toen hij voorbij kwam. Maar hij negerde ze gewoon en liep verder. Alleen af en toe knikte hij eens . Het enigste waar hij nu nog mee zat was, wat er zou geburen op school. Maar hij zou er snel genoeg achter komen want hij kwma nu al op het plein en liep de school binnen. hij zach de starende blikken wel. hij hoorde het gemurmel. een kleine lach kwam op zijn lippen. Ja hier op school was hij heel erg populair. Maar wat trok hij zich daar van aan. Niet echt veel. hij hield er wel van. Werd de dag wat leuker. Mordon liep naar zijn kluisje om zijn spullen te pakken. De lessen zouden snel genoeg beginnen.

[Open]

De eerste school dag aan deze kant van District 2 en haae wekker ging maar niet af. Haar oudere broer en vrij van de spelen kwam haar kamer binnen en sloop naar Cleo toe en greep haar ineens vast. 'Wakker worden Cleo je komt nog te laat!' riep Shenzo luid en Cleo schrok wakker en mepte Shenzo vol in zijn gezicht, maar deze grijnsde alleen maar en liep haar kamer uit. 'Flik me dat nooit meer!' riep ze pissig en sprong uit bed voor ze zichzelf even snel waste en na zich afgedroogt te hebben snel snel haar kleding aan trok. Haar trainings kleding nog in haar tas proppend met de stem van haar moeder waarschuwend in haar oren. Cleo nam de moeite niet om eerst nog wat te eten. Op haar rond zwervingen in het weekend had ze de weg naar school al uit gestippelt en pakte snel de fiets om er sneller te wezen. Ze trapte de trappers van haar fiets bijna krom om op tijd te komen. Ze haten dit soort dingen het was niet de eerste keer dat haar ouders verhuist waren!!! Gelukkig warene r nog wat andere studenten op het plein die al naar binnen liepen. Cleo berekende haar snelheid en de hoeveelheid aan mensen er nog stonden. Ze stuurde haar fiets er soepeltjes door heen en remde luid piepend bij het fietsen rek waar ze de fiets op lot zetten en met de ta nog op haar rug achter de andere aan liep. Cleo had kennelijk al heel wat bekijks getrokken want een docent kwam naar buiten en keek haar al streng aan, maar Cleo zei of deed niks tot deze vroeg hoe ze heten. 'Cleo Mandra meneer.' stelde Cleo zichzelf voor en werd mee genomen naar het hoofd van de school die haar een rooster gaf en de docent mee stuurde om haar naar de eerste les te begeleiden. Cleo had al een bleke huid, maar van de spanning en nereusiteit werd ze nog bleker. Toen de deur open ging werden net de namen opgenoemt zoals bij haar oude school dus dat was in iedergeval nog hetzelfde, maar dan met allemaal vreemde jongeren... Cleo mocht binnen komen en ze moet een plaatstje op zoeken en zag nog een plekje naast een bruin harige jongen zitten die er best nog knap uit zag, maar Cleo liet zich niet door uiterlijk verblinden zoals sommigen en nam plaatst naast hem en knikt even kort met een vriendelijke glimlach en keek daarna naar de docent die erder ging met de namen op te noemen.

Na zijn spullen gepakt te hebben. Liep hij op zijn gemak naar de eerste les. Hij was één van de eersten die binnen kwam. Zijn vrienden begroete hem vriendelijk. Nou ja echte vrienden waren het niet. Gewoon kenissen waar hij mee om ging. Wat moest hij anders doen. Alleen gaan staan. Nee dat was te dom voor woorden. Hij ging zitten op zijn gewoone plaats. Naast het raam, daar zat hij nu eenmaal het liefst. Niet dat hij echt naar buiten keek. Maar het gaf iets van een kalm gevoel over zich. één voor één kwamen er meer mensen binnen in de klas. Hij wist dat de jongen die naast hem normaal zat, verhuisd was. hij vroeg zich alleen af of er iemand anders zou gaan zitten. Niet dat hij er echt mee zat. Na een wartiertje was de klas helemaal vol en kwam de leeraar binnen. De oude man, keek niet echt te vreden en het leek wel alsof er iets op zijn maag lag. Maar dat waren ze al gewend van die leeraar. eigenlijk viel hij wel mee. Maar hij zag er gewoon streng uit. Mordon keek toe hoe dat de leeraar het lijstje nam om de namen op te noemen. Hij hoorde hoe de man even kuchte en begon. Net toen ging de duur open. iedereen verdraaide even zijn blik. Het was een meisje. hij had haar nog niet gezien. het moest wel een nieuwe leerlinge zijn. na even te hebben gestaard draaiden de meesten gewoon weer hun blik naar de leeraar om. Die even was gestopt om ook te kijken naar de nieuweling. Natuurlijk zocht het meisje een plaatsje. De plaats naast hem was nog altijd vrij en daar ging ze ook naar toe. Hij keek haar even aan. Ze knikte en gaf een vriendelijke glimlach. Waarna hij ook even een glimlach terug gaf. Daarna ging zijn blik weer naar voren. De meester ging verder met het lijstje op te noemen. Mordon luisterde niet echt. Hij zat in zijn gedachten verzonken. 'Ja, ja , ja." Hij hoorde de anderen wel ja zeggen. Maar hij wachte om zijn naam eindelijk te horen. Het duurde wel nog even. "Mordon Kylin?" Zijn hand ging automatisch om hoog. "Aanwezich". De leeraar knikte en ging weer verder. Hij vond het begin van de dag altijd het ergste. Omdat die namenlijst zo traag ging. Maar ja wat ging hij er aan veranderen. "En als laatste de nieuwe leerlinge Cleo Mandra?" Zijn blik ging automatisch naar het meisje naast hem. Cleo Mandra een mooie naam. hij vreesde er alleen voor dat ze haar de nieuwe of gewoon nieuwe zouden noemen. het was nooit gemakkelijk om nieuw te zijn. "Welkom Cleo" Ging de docent verder. Hij zag hoe de oude man knikte naar het meisje naast hem. Zou de les nu eindelijk eens beginnen. Waarschijnlijk niet want de meester had zo te zien nog iets in peto. "Is er iemand die Cleo wat wilt weg wijs maken deze komende dagen?" Niemand stak zijn hand op. de klas werd opeens heel erg stil. Een kleine glimlach gleed over zijn gezicht. typisch dat niemand dat wilde doen. Maar het was ook niet eerlijk om het meisje CLOE zo allen te laten in deze school. Je weg vinden was niet zo gemakkelijk. Hij zag het gezicht van de leeraar vertrekken. Snel maar cool en rustig stak hij zijn hand op. De meester keek verbaast. En vele anderen ook. "Oké Mordon, Vanaf nu loop jij de komende dagen met haar mee zodat ze de weg hier leert kennen."
Hij knikte en nu draaide de leeraar zich om , om op het boirt te schrijven wat er in de agenda moest komen te staan. Iedereens blik was verandert van verbaasdheid in respect. Hij keek Cloe nog eens aan en fluisterde. "Welkom op je nieuwe school." Hij schonk haar nog een knip oog en schreef toen over wat er op het bord stond. Na de les zou hij dan wel met haar mee lopen naar het volgende lokaal. heel de dag door. Maar daar had hij geen enkel probleem mee. Hij hoopte alleen dat ze een beetje mee zou vallen. Want an arogante types had hij genoeg.

De jongen naast haar glimlachte terug en keerde zijn blik weer naar voren. Cleo wiebbelde nerveus met haar oeten al trok het erder niemands aandacht. Al die namen konden ze niet gewoon beginnen? Cleo ergerde zich altijd vreselijk al ze zo begonnen en dan alleen omdat ze dan wisten of niemand spijbelde! De naam an de jongen naast zich werd genoemt dus hij heten Mordon Kylin... Cleo schrok echter op toen ze haar naam hoorde vallen en stak haar hand op maar zei verder niks. Ze vertrouwde haar stem nog niet echt door dat ze zich niet helemaal zichzelf voelde. Toen de leeraar vroeg of iemand haar de weg wijs wilde maken deed niemand een poging om zich aan te melden. Natuurlijk niet, wie wilde nu gezien worden met een neiuweling!? Maar toen Mordon zich aanbood keek iedereen even verbaasd om wat Cleo nog nerveuzer liet worden. Hij was zeker zo'n popijopie hier op school? Cleo was nooit populair geweest op de scholen waar ze gezeten had, maar had wel altijd vrienden die ze had zien gaan tijdens de spelen. Cleo keek even naar Mordon en glimlachte nu verlegen. Jongens dede haar niks, maar op zulke momenten wist ze zich bijna geen houding te geven dus bleef ze zo zitten zoals ze zat en hoorde zijn fluisterde stem. Cleo keek hem opnieuw aan en knikte dankbaar naar hem. 'Bedankt al word het nog afzien.' zei ze zachtjes en pakte een shrift om de boel over te schrijven van wat de docent op het bord geschreven had. Cleo was niet zo van dat arogante gedoe en deed liever gewoon normaal tegen andere al sloeg ze snel dicht op vreemde gebieden vooral als ze in een drukkende sfeer binnen kwam zoals net. Iedereen leek zich aangesproken te zijn dat ze zomaar binnen was gekomen echt erg! Cleo deed gewoon mee en wenste nog steeds dat dit een ware nacht merrie was waar ze anuit wakker moest worden, maar het was allemaal echt en dat maakte haar juist zo springerig! Zeker toen de bel eenmaal ging. Fijn een vette streep over het papier, Grrr! Cleo mopperde nooit hard op tenzij ze daar alle reden voor had en viste even het rooster uit haar tas en bij het terug stoppen van haar andere spullen las ze het nog eens door tot ze bemerkte dat ze gezeldschap had en vragend naar Mordon keek tot ze snapte dat hij voorlopig aan haar vast zat...

De les was veel te langdradig. Het was toch altijd weer het zelfde liedje met die docent. Altijd op de zelfde toon blijven spreken. Dat was zo saai. Gelukkig ging de bel sneller dan verwacht. Snel pakte hij zijn spullen. Maar hij kon nu niet zomaar gaan lopen. neen Cloe moest hij nu voorlopig gezeldschap houden. je kon gerust ook zeggen dat hij de komende tijd aan haar vast zat en zij ook een beetje aan hem. Hij had wel redelijk veel gedult en hij keek dus gewoon maar toe hoe ze haar spullen pakte. Hij zag hoe ze naar het rooster keek. Het leek er niet echt op dat ze op hem lette. De rest van de klas was al bijna helemaal leeg gelopen. Zelf de docent was al vertrokken. Hij lachte even in zich zelf. Maar zijn gezicht bleef nutraal. Het zou niet zo beleefd zijn om zomaar te beginnen te lachen. Wat moest Cloe daar dan wel niet van denken. Neen dat kon hij echt niet maken. uiteindelijk keek het meisje toch op. Even keek ze hem vraagend aan. Alsof ze helemaal vergeten was dat hij had gezecht dat hij haar de weg zou wijzen. Maar haar blik veranderde snel en hij knikte even in de richting van de deur. Veel woorden wist hij niet om te zeggen. Waarover kon je praten met iemand die je niet kende? hij zou wel wat zeggen; Waneer ze op de gang gekomen waren. nu liep hij op zijn gemak naar de deur. Hij draaide zich nog eens om en keek weer naar Cloe. "De volgende les is beeldende kunsten. Het is in blok 5. Je zult wel merken dat het eigenlijk niet zo moeilijk is om je weg hier te vinden." Zei hij vriendelijk tegen Cloe. Mordon wilde omdraaien om de gang in te lopen. Maar hij bedacht zich nog iets. "Ik ben trouwens Mordon..." Zei hij nog eens met een glimlach en stak zijn hand uit. Maar daarna draaide hij zich om en liep rustig de gang in. De leerlingen liepen geen en weer en het leek en geken huis. Maar daar trok hij zich niet echt van aan. Hij zorgde er wel voor dat hij Cloe niet kwijt raakte. Dat zou pas echt een failtje zijn. Hij zei verder niet echt iets. Hij knikte af en toe eens naar een maat die voor bij liep. Sommige meisjes zeiden hallo. Maar hij zei niets terug. Het verwonderde hem eigenlijk dat sommigen ook hallo zeiden tegen Cloe. Zo'n openheid had hij hier nog niet echt mee gemaakt. Mordon was er wel blij mee. Hoe sneller Cloe zich hier op haar plaats voelde hoe beter het was. Al snel kwamen ze aan de klas binnen. Hij hield de deur voor haar open. Kwatsie van gewoonte. ja bij zijn vader leerde je de etikete wel. Daarna ging hij naar binnen en ging weer op zijn plaatsje bij het raam zitten. Deze les zou leuker zijn. Beeldhouwen deed hij wel graag. de leeraar viel ook wel mee. Hij was vriendelijk en heel erg levindig. ja dit uur zou ook wel meevallen. hoopelijk was dat ook zo voor Cloe. Met die gedachte. begon de meester te spreken en waren ze vertrokken voor het 2de uur van de dag.

[Sorry is een beetje korter]

( Hoezo korter? In vind het best nog lang hoor ^^)

De jongen naast haar leek erg eel gedult met haar te hebben wat Cleo wel fijn ond enstond op waarna ze hm olgde naar de gang. Hij zei dat ze naar blok 5 nu moesten dat dat het nit zo moeilijk zou zijn haar weg hier te inden. Cleo knikte alleen maar en zag dat hij eerst wilde vertrekken, maar draaide zich om en stak zijn hand naar haar uit waarna hij zich voorstelde als Mordon. Cleo pakte zijn hand aan en schudden deze even. 'Cleo, het zal wel gaan denk ik, maar toh fijn om de weg gewezen te krijgen.' zei Cleo met en zachte stem. Ze glimlachte nog even en volgde Mordon door de gang die nog al hektieks was door dat iedereen door elkaar rende of liep. Cleo zorgde ervoor dat ze dicht genoeg bij Mordon bleef, maar echt blij was ze er niet mee. Hij negerde de andere die vaak meisjes waren. Cleo liet het alleen niet merken dat ze het niet fijn ond dat hij zo met de meisjes om ging, maar goed ze kenden hem dan ook nog maar net en liet het varen. Bij de volgende les was het beeldende kunst. Mordon ging weer bij het raam zitten en het tafeltje naast hem bleef leeg dus ging Cleo daar weer zitten en zag hoe een levendige man binnen en begon vrolijk. Deze was heel anders dan die waar ze eerder bij gezeten hadden? Cleo luisterde en ze moesten aan het werk. Ze had altijd de gekste ideeén van dieren tot gothic afbeeldingen. Vaak vonden de andere het vreemd f gek wat ze maakte vaak waren de afbeeldingen duister of heel af en toe kleurrijk net als haar haar.

Cloe leek wel vriendelijk en zo. Hij dacht wel dat ze vrienden konden worden. Maar ja hij kende haar ook nog maar net en ze was nieuw. dus waarschijnlijk hield ze zich zelf ook nog wat gesloten. De meester vooraan begon te spreken en te verstellen. Ze kregen een steen voor hun neus en moesten daarmaar iets van maken. Hij zuchte even. hij had echt helemaal geen idee. Wat dat hij moest maken. Een blok steen. Wat moest je daar van maken? Je kon er zo veel mee doen. hij had wel een paar ideeën en hij nam een bijtel en een hamer en begon langzaam te werken. Zachtjes en vol tederheid klopte hij langzaam. kleine deeltjes steen weg. met een penseeltje veergde hij daarna elke keer het eventjes schoon. Hij dacht terug aan die vrouw. Die vrouw die zo verdrietig op straad had staan kijken naar een paar bloemen. Alsof ze daardoor verdriet had gekregen. Het was vreemd om het beeld voor zijn ogen te zien en toch ook uit tekappen. Mordon bleef bijtelen. Hij keek niet echt meer naar de anderen. De leken allemaal verdwenen te zijn. Zo ging de les voorbij. Net voor de bel was hij klaar. Hij was trots op het rezultaat.

beeld van Mordon:

Ja hij was er zeker trots op. Snel ruimde hij al zijn spullen op. Maar hij had de tijd. Het was nu toch een pauze. Niet dat die zo lang duurde. Maar het was beter dan niets. Trouwens misschien wilde Cloe wel snel weg of zo. Hij had nu eenmaal de vrantwoordelijkheid op zich genomen om bij haar te blijven. Anders zou hij nog op zijn kop krijgen van de docenten. Iets wat hij helemaal niet wilde. Hij was snel genoeg klaar en ging al bij de deur staan wachten. De meester knikte nog eens naar hem en vertrok toen zelf. Het was echt een heel goede leerkracht. Jammergenoeg waren ze niet allemaal zo. Maar iedereen had zo zijn charme.

Zodra ze een stenen blok voor hun kregen dacht ze na en ond een beeeldtenis van en slapende kat die ze voor ich hielt, Cleo had er nooit moeite mee en beitelde rustig aan en dacht er aan om de kat ook in een soort van netje te maken. Het was best vervelend al dat getik om je heen, maar Cleo was o druk bezig in haar werk dat ze het niet meer hoorde en al snel de overtollige stukken steen weg hakte. Het duurde en duurde tot de bel ging en ze op keek van haar werk.

Spoiler:

Cleo ruimde haar spullen rustig op en zag dat Mordon al op haar stond te wachten een beetje geneerde ze zich wel, maar haasten zich niet tot ze bij hem was en olgde Mordon rustig in stilte.

Hij moest niet echt lang wachten tot dat Cleo weer bij hem was. Deze keer zei hij wel niets. Maar liep hij gewoon de gang in. Opweg naar de kluisjes. Ze hadden nu een pauze van tien minuten. Dat was genoeg om je spullen te pakken voor de volgende lessen en nog eens wat te praten met je vrienden. De lessen gingen hier eigenlijk wel best snel voorbij. Waar hij wel blij mee was. Maar dan ook weer niet. Hoe sneller school voorbij ging hoe sneller hij ook weer thuis was. Vaak zorgde hij er expres voor dat hij langer op school kon blijven. hij hield van zijn vader en zijn broers. Maar ze gingen gewoon te ver. ook had hij soms het gevoel onzichtbaar te zijn in zijn eigenhuis. Wat alles nog erger maakte. Want dan merkten ze hem alleen op wanneer hij een kleine faut of zo maakte in de training. toch had hij zijn beide broers al eens verslagen in een man tot man gevecht. Zijn vader was toen heel trots geweest. Maar dat was na een dag weer verdwenen. Het was een vreemd gevoel geweest om van je eigen broers te winnen. Maar tegen ze allebei in ene keer was nog nooit gelukt. Door zo in gedachten verzonken te zijn. Schrok hij er even van dat ze al zo snel bij de kluisjes waren. Hij stopte bij zijn kluisje maar draaide zich wel eerst nog eens om naar Cloe. "Hier zijn de kluisjes. in de pauzes kun je hier je spullen komen halen voor de volgende lessen. Daarna kun je doen wat je wilt tot de bel weer gaat." Hij lachte even en begon weer te spreken. "Op het blad dat je hebt gekregen moet normaal het nummer van je kluisje en de code staan." Hij zei het nog maar eens bij voor de zekerheid. Het kon zijn dat Cleo daar nog niet op gelet had. Maar ja dat kon je nooit weten he. Hij draaide zich nu wel om en draaide de code van zijn kluisje om daarna een slag op te geven zodat het openging. vele kluisjes waren zo oud dat je er eerst een klop op moest geven voor dat ze opengingen. Jammer genoeg had hij elk jaar zo'n kluisje. Maar gelukkig was hij het nu al gewend. Hij haalde zijn boeken uit zijn rug zak en stak er andere weer in. Waarna hij de fles water uit zijn kluisje haalde en een paar slokken dronk. Een vriend van hem kwam gevlogen naar een kluisje wat verder op. gehaast als zijn vriend was propte hij zijn spullen er gewoon in en trok letterlijk andere boeken er uit. daarna met een dikke plof klapte hij het kluisje weer toe en snelde voor bij. Hij glimachte even. Hij had geen idee waarom zijn vriend zo gehaast was. Maar waarschijnlijk had hij daar wel een goede reden voor. Anders was die altijd zo kalm en rustig. Hij zette de fles water trug weg en deed rustig zijn kluisje weer dicht. Waarna hij tegen het kastje ging leunen en wachte op Cleo om haar kluisje te vinden en open te doen. Hij had veel gedult en ze hadden nog meer dan tijd genoeg voor dat de bel ging. Dus het mocht wel allemaal wat rustiger aan gaan.

[Sorry voor laat antwoord. Maar heb examens en had het dus heel erg druk.]

(Kan gebeuren. ^^)
Mordon ging haar weer voor maar nu naar de kluisjes. Ze zag nog vele kinden voorbij lopen of rennend, maar ze voelde dat het best wel een goede plek was. Misschien dat ze hier wat vrienden zou kunnen maken buiten Mordon als hij tenminste vrienden wilde zijn? Zijn uit leg liet haar glimlachen en Cleo haalde haar briefje weer tevoorschijn en zocht naar haar kluisje. Gelukkig had ze hem snel gevondeb, maar voor ze de deur los had schrok ze even toen ieman voorbij stoof. Waarom hadde sige toch zo‘n haast? Cleo schudden haar hoofd en legde de boeken die ze nu niet nodig had in de kluis en bekeek de andere die ze nog nodig had. “Welke les hebben we zodadelijk?“ vroegCleo en keek Mordon rustig aan.

Hij volgde Cleo met zijn ogen. Zo te zien had ze niet echt een probleem om haar kluisje te vinden en te openen. Nogal een geluk. Het was niet leuk om zo'n kluisje te hebben als hij. Altijd weer dat geklop en gebonk. Het leek er ook op dat ze wat losser was gekomen. Dat vond hij wel fijn om te zien. Het was ook beter voor het zelfvertrouwen en de anderen zouden dan ook sneller met haar beginnen te praten. Waarschijnlijk zou ze ook wel snel vrienden maken. Wel ze had er teminste al één en dat was hij. Mordon beschouwde haar al als een vriendin. Hij wist niet hoe zij er over dacht. Maar ja dat zou later wel uitkomen. Vele kinderen hadden een onnormale haast vandaag. Alsof er iets in hun les ging gebeuren waar ze echt niet te laat voor mochten zijn. Hij trok zijn schouders even op. Het was niet in hun les. Daar was hij heel zeker van. Dus hij moest zich nergens zorgen over maken. Hij volgde de lopende mensen met zijn ogen. Hij schrok wel even toen Cleo plots voor hem stond. Maar hij lachte even en keek haar toen gewoon normaal aan. “Welke les hebben we zodadelijk?“ Het was vreemd dat zij begon met een vraag. Hij moest niet lang na denken en sprak toen. "Geschiedenis..." Hij keek er niet echt naar uit. Het was altijd het zelfde liedje. Altijd de geschiedenis van Panem en de disricten en daarna over die oorlog en dan hoe dat de spelen waren begonnen. Elk jaar kreeg je de zelfde lessen. Hij kende het bijna helemaal van buiten. Het eenigste dat hij een beetje leuk vond was als ze afleveringen speelden van de spelen. Dan hadden ze tenminste wat actie. Dat was teminste een kleine opluchter. Hij keek Cloe nog eens goed aan. "En wat vind je van de school?" Vroeg hij toen. Hij wilde proberen een gesprek aan te gaan. Iets wat niet echt zijn sterkste kant was. Maar het was beter dan hier met zin tweetjes zo stijf te blijven staan tot dat de bel ging. Dat was maar wat saai. Hij keek nog eens rond. Een groepje meisjes stonden te kijken en te fluisteren. Hij draaide even met zijn ogen en richte zijn blik toen weer op Cleo. Wachtend op haar antwoord.

Mordon zei dat ze straks geschiedenis hadden! 'He bah! Dat gewouwel over hoe Panem ontstaan is... Kunnen ze niks anders?' mopperde Cleo en zag hoe wat meisjes naar hun stonden te kijken tot ze de stem van Mordon weer hoorde en de jongen aan keek. Cleo wist nog niet wat ze er van moest denken, maar voelde zich nog niet echt thuis hier. 'Wel dat valt nog niet zo goed te zeggen op de eerste dag, niet echt kennis kunnen maken met de andere behalve met jouw.' zei Cleo een beetje schuchter, maar ze glimlachte er vriendelijk bij.

'He bah! Dat gewouwel over hoe Panem ontstaan is... Kunnen ze niks anders?' mopperde Cleo. hij lachte even. Ze had helemaal gelijk. hij vont er ook niets aan en het was inderdaad altijd het zelfde. Hij knikte alleen maar en hij luisterde naar haar antwoord op zijn andere vraag. 'Wel dat valt nog niet zo goed te zeggen op de eerste dag, niet echt kennis kunnen maken met de andere behalve met jouw.' Antwoorde ze een beetje schuchter, maar ze glimlachte. Hij had de hint begrepen. de bel ging toch nog niet gaan. Dus ze hadden nog tijd om wat anders te doen. Hij knikte even en glimlachte even terug. "Wel waarom maak je dan geen kennis ik ben zeker dat de meisjes graag met je willen praten." Hij zei het opgewekt om haar een goed gevoel te geven. Maar in gedachten voegde hij er wel bij "Zeker omdat je al de hele dag met mij bent." Maar hij liet niets van zijn gedachten merken. inplaats daar van knikte hij naar het groepje die nu vriendelijk naar hem lachten omdat hij hun kant uit keek. "Ik zie je straks dan wel. Waneer de bel gaat." Hij lachte nog even en liep dan zelf op zijn gemak weg. Hij liep naar het raam. Hij zou daar een beetje zitten. Er zou wel iemand naar hem komen. Hij moest niet speciaal naar iemand gaan. daar was hij trouwens ook een beetje te lui voor. Zeker nu. De woorden van Cleo hadden een beetje beledigend over gekomen. Maar hij wist dat ze het goed meende. Hij ging zitten op de vensterbank. Hij had gelijk gehad. Hij moest niet lang wachten of een van zijn maaten kwam al op hem af. richard ging naast hem zitten. hij knikte even als begroeting. Het was vreemd. Normaal gezien begon zijn vriend altijd meteen te praaten. maar nu bleef die stil zwijgen. "Wat?"[i] Vroeg hij. richard knikte eens in de richting van Cleo. hij snapte het. Zijn vriend wilde weten waarom hij had toegezegd om Cleo rond te leiden in de school. Hij lachte even. [i]"Wij zijn ook nieuw geweest, we weten hoe het voelt dus waarom niet he." Het was geen vraag maar een duidelijk antwoord. Waarom zou hij niet. Cleo verdiende ook een kans. trouwens ze was best aardig. Richard begon te lachen en zo begonnen ze te spreken. tot dat de bel ging. richard ging de andere kant op en hij ging terug naar Cleo. hij knikte even en lachte naar de andere. daarna ging hij op weg naar het klas lokaal. om daar naar de saaie les te zitten luisteren.