Onderwerp: roll away your stone, i'll roll away mine za dec 01, 2012 8:43 am
Het regende; nog best hard, ook. De meeste mensen zouden er een hekel aan hebben om nu buiten te zijn omdat je binnen de kortste keren compleet doorweekt was, maar ik vond het wel prettig. Het geplak van mijn kleren tegen mijn huid was inmiddels zo bekend dat het haast geruststellend werkte; daarbij hield mijn leren jack de regen in ieder geval goed tegen, zodat alleen mijn broek doorweekt was. Ik luisterde naar het getik van de regendruppels tegen de bladeren van de bomen, ook al werd dit geluid grotendeels overstemd door het zompige geluid dat weerklonk wanneer ik een stap in de drassige grond zette. Door de wolken en bomen was het moeilijk af te leiden hoe laat het precies was, maar ik wist dat ik ergens rond het middaguur van huis vertrokken was, dus veel later dan één uur kon het niet zijn. Niet dat het heel veel uit maakte. Ik sliep al maanden niet meer bij mijn moeder thuis, en in het hutje wat ik 'thuis' noemde zat niemand op me te wachten. Ik kon hier de hele nacht blijven en er zou geen haan naar kraaien.
Langzaam maakte ik mijn weg door het bos, een oog op mijn omgeving om te zien of er geen Peacekeepers rondliepen en een oog op zoek naar planten. Ik was vooral op zoek naar papavers en ephedras; opium en meth moesten het maar doen voor ik geld voor heroine had. Het vervelende was dat die planten nu niet echt overal zomaar te vinden waren en dat geld maar sporadisch binnenkwam, en ik niet aan mijn ouders om geld kon gaan vragen; ten eerste omdat omdat ik überhaupt niet naar mijn vader zou gaan, en ten tweede zou ik het niet krijgen, al vroeg ik het, ze wisten wat ik ermee zou doen. Nu had ik me mentaal al wel voorbereid op een dag zoeken en had ik niet echt veel beters te doen, maar toch. Ik bleef enkele momenten staan bij een plant die verdacht veel op een ephedra leek, maar het afbreken van een blad en een korte geurinspectie vertelde me dat het niet was waar ik naar zocht, dus liet ik het blad vallen en liep verder, af en toe een van mijn voeten lostrekkend wanneer die vast kwam te zitten in de modder.
Voor mijn gevoel was het een klein uurtje later dat ik dan eindelijk vond waar ik naar zocht; een kleine verzameling ephedra planten. Ik voelde een tevreden glimlach aan mijn lippen trekken en ik ging op mijn knieën zitten en begon bladeren af te snijden. Volgens mij was het mijn geluk dat er eigenlijk niemand buiten hun district mocht komen, anders zou het Capitool vast al wel een manier hebben gevonden om hier alle planten weg te halen waar ze maar geld mee konden verdienen. Gelukkig hielden de meeste mensen zich over het algemeen wel aan de regels; ik had hier af en toe wel eens iemand anders gezien en de Peacekeepers liepen hier natuurlijk ook geregeld rond, maar die letten niet op de planten om hen heen - die waren enkel geïnteresseerd in het oppakken van overtreders.
Ik had net een van de planten vrijwel geheel kaal geplukt toen ik achter me een geluid hoorde, en ik draaie me vliegensvlug om, mes in mijn ene hand, ephedra bladeren in de andere. Toen ik dit eenmaal in de gaten kreeg, stopte ik de bladeren gehaast in mijn zak; het mes bleef ik vasthouden. Ik keek de jongen voor me strak aan, mijn blik enkel een kort moment naar mijn voeten afwendend om ze goed neer te zetten voor het geval ik er als een speer vandoor moest. Daarna keek ik hem weer terug aan. "Iets waar ik je mee kan helpen?" vroeg ik, mijn stem zo neutraal mogelijk, maar ik wist zelf ook wel dat ik daar niet geweldig in slaagde.
