Deep in the forest.

Het was doodstil. Er was geen windje aan de hemel, en zijn zware laarzen veerde zonder op het bladerdek te kraken vlug over de grond. Hij sloop om het kleine meertje om en sprong met een zwaai op een tak. Het hout kraakte een beetje, maar zo licht dat het was alsof er een vogeltje vanaf gesprongen was en een nieuwe tak gezocht had om eens lekker verder te gaan wiegen. Het hert had niks door. Zijn mondhoeken krulde op toen hij het onwetende dier zag waarvan een deel zijn maal zou zijn. Er waren geen herten in zijn district, en dus kon hij er flink geld mee verdienen. Het was alleen een nadeel dat het dier zo groot was; Garrett kon het niet op zijn schouder dragen omdat hij ver van zijn district verwijderd was, maar hij kon het ook niet in blokjes snijden om precies dezelfde reden. Het vlees zou niet meer lekker en vers zijn bij zijn aankomst op de markt. Daarom maakte hij meestal in het bos een maaltijd voor hem en nam hij de hoefijzers mee; die kon hij verkopen aan de smeden die er vervolgens weer vishaakjes en andere dingen van maakte. De vishandel, dat was het middelpunt van district 4, maar Garrett had echt geen idee wat er zo speciaal aan was. Hij was er ook niet zo goed in, hij was meer een jager. Hij had vaker nachten in het bos doorgebracht, kijkend naar de verre sterren en zich afvragend of hij niet gewoon naar een ander district kon vluchten en daar een leven op kon bouwen. Maar nee, Garrett had een leven in district 4, een familie die hij onmogelijk achter kon laten. Hij moest voor zijn jongere zusjes en broertjes en neefjes en nichtjes zorgen, omdat hij de oudste was. Zo ging dat, hij hielp zijn tantes en ooms met het opvoeden van hun kinderen en hielp zijn eigen ouders met het opvoeden van zijn broertjes en zusjes. Als oudste moest dat, volgens zijn ouders.

Met een zachte zwiep gooide hij zijn werpmes naar het onwetende dier toe. Hij raakte hem vol in zijn nek en doodde het dier in één keer. Met een zachte plof kwam Garrett op de grond terecht. Hij liep opgewekt naar zijn prooi toe. Netjes gedaan, geen bloedspetters op de vacht. Die kon hij ook nog verkopen, het leer van wilde dieren was ook gewild in het district. Hij plofte voor zijn prooi neer en haalde een walnoot tevoorschijn uit zijn broekzak. Met een stevige handbeweging krakte hij de noot open en terwijl hij in het water staarde pulkte hij de inhoud van de noot uit zijn schil.