een donkergekleurde jongen, donker haar, donkere ogen, éen blonde lok. dat was hij. meer niet en minder ook niet. Zijn passen waar slenterend, rustig. hij was niet bang hier. zijn leven was al voor hem uitgestippeld. het zou niet lang duren voor hij mocht sterven, maar wel eervol, in de arena. hij maakte zich er niet druk om, hij trainde als hij maar kon, en dat was alles dat hij zou kunnen doen om zijn lot te veranderen. zijn donkere ogen scanden de straten, die spaarzaam verlicht waren door de straatlantaarns.
hij schoot een hoekje van een straat om, zijn handen even door zijn haar gaand. hier was het donker, geen enkel licht kwam de hoek om. hij zakte door zijn knieën, zijn rug tegen de muur van het gebouw aan. zijn adem ging snel en oppervlakkig, zijn goed gevormde gezicht vertrokken in een grimas. opnieuw had hij zijn huis ontvlucht, het lege huis. het enige leven daar was hij zelf. zijn ouders, en zijn zusje, allemaal waren ze overleden. het huis deed niks anders dan hem er aan herinneren. hij zat liever op straat.
Na een tijdje begon de duisternis zijn lichaam af te koelen, zijn gedachten af te koelen. zuchtend stond hij weer op, en draaide de straat uit, in de richting van een parkje verderop. hij wist dat het op dit tijdstip meestal verlaten was, en de bankjes, beschut achter een grote eik, redelijk uit het zicht van het pad, waren een perfecte plek om de nacht door te brengen op avonden als deze, avonden waarop de herinneringen hem niet met rust wilden laten.
Met een zucht liet hij zichzelf op de bank ploffen, zijn ogen gesloten. hoe triest was het, een jongen zoals hij, trainend voor de spelen, altijd bezig met zijn uiterlijk, die zichzelf voordeed alsof zijn leven perfect was, maar 's avonds, als de herinneringen kwamen, zich geen raad wist en dan maar buiten ging slapen?
LIVE LIKE THERE'S NO TOMORROW.
Laatst aangepast door Dimphyl op wo nov 21, 2012 8:31 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow di nov 20, 2012 9:07 am
ZAYN MALIK Live like there's no tomorrow.
Ingrediënten voor 2 personen •125 gram gaar kippenvlees (of rundvlees) •30 gram roomboter •30 gram bloem •2 dl zelfgemaakte kippenbouillon •1 flinke tl zout ( niet zoveel als je bouillon van een tablet gebruikt!) •mespunt chilivlokken • 1 el fijngehakte peterselie •paneermeel • 1 ei
Hulpmiddelen Frituurpan
Voorbereiding Snijd het kippenvlees heel fijn.
Bereidingswijze Smelt de boter en roer de bloem er in een keer doorheen tot een romige massa ontstaat. Laat dit een minuut doorkoken maar niet bruin worden. Doe in een keer de koude bouillon erbij en blijf roeren tot een mooi gebonden roux ontstaat. Voeg de chili, het zout, het vlees en tot slot de peterselie erdoor. Haal je pan van het vuur en laat je roux iets afkoelen. Doe het dan in een platte schaal of op een bord en strijk het mooi vlak uit. Zelf heb ik een afsluitbaar vleeswarenbakje gebruikt. Laat het geheel door en door koelen dus minimaal enkele uren. Een dag van tevoren maken is nog handiger.
Strooi een flinke laag paneermeel op een dienblad. Klop het ei los met 1 el water of koffieroom in een diep bord. Maak met 2 lepels ongeveer 12 bolletjes en rol ze door het paneermeel. Vorm met je handen mooie balletjes en pas op dat er geen scheuren inkomen. Haal je bolletjes door het ei en rol ze nogmaals door de paneer. Laat ze even op een bord rusten in de koelkast. Frituur ze op 180 graden in ongeveer 4 minuten goudbruin. Laat ze uitlekken op keukenpapier.
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow di nov 20, 2012 12:27 pm
EDEN SMITH Our life is what our thoughts make of it.
rood haar wipte vrolijk op en neer terwijl het slanke meisje in een flink tempo over de straat stapte. eten, dat was haar voornaamste bedoeling. waar ging ze het krijgen?
Haar hoofd liep over van de gedachten aan iedereen die ze verloren had. haar vader, die overleed bij een ongeluk toen hij een bijtel op zich kreeg bij het beeldhouwen, en haar moeder, die gevangen was genomen door de peacekeepers toen ze haar hadden betrapt op het betreden van de boundaries, de verboden gebieden rondom het district. Helemaal alleen was ze achtergebleven, in hun kleine woning hier in district 2. doordat ze meestal niet echt problemen hadden om aan geld of eten te krijgen, had Eden nog geen baantje, en had ze ook nog nooit mee hoeven te helpen om de kost te verdienen, wat wel anders was dan in de andere districten. daarom dat ze nu, plotseling alleen staand, totaal niks had. ze moest opzoek naar eten, en waar was dat beter te vinden dan in de boundaries, daar waar het eten voor het oprapen lag, en je er niet voor hoefde te betalen. behalve als ze je betrapten.. dan betaalde je met je leven.
ze schudde haar hoofd, haar rode lokken wapperend in de gure wind. even schoten haar donkere ogen heen en weer, was er niemand in de buurt? ze twijfelde of ze het risico ging nemen, het was zo aanlokkelijk, haar buik knorde.. ze was te trots geweest om bij een van de vrienden van haar ouders aan te kloppen.
Ze blies even haar adem uit, en keek toen nog eens om zich heen, haar been al half onder het hek door, tot er naast haar een geluid klonk. ze sprong op, en sprintte weg in de richting van de stad, de nauwe straatjes in, niet wetend of het een peacekeeper was, dat wilde ze niet riskeren.
Laatst aangepast door Dimphyl op do nov 22, 2012 7:27 am; in totaal 2 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow di nov 20, 2012 9:34 pm
EDEN SMITH reality is wrong, dreams are real.
1. Verwarm de oven voor op 200 ºC. Snijd de pompoen in parten van 2 cm breed. Laat de schil zitten. Verwijder de zaden en de draderige binnenkant. Leg de pompoen op een met bakpapier beklede bakplaat, besprenkel met 2 el olie en bestrooi met peper en zout. Rooster de pompoen in de oven in 25-30 min. bruin en gaar. 2. Leg de pompoen en rucola op een schaal. Schep voorzichtig de ui, tomaat en pompoenpitten erdoor. Besprenkel met de balsamicoazijn en de rest van de olie. Breng op smaak met peper en zout.
Laatst aangepast door Dimphyl op vr nov 23, 2012 4:20 am; in totaal 1 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow vr nov 23, 2012 1:34 am
NIALL HORAN
Snijd de kippenbouten in tweeën, tussen het gewricht van de poot en de dij. Wrijf de kipdelen rondom in met peper en zout. Verwarm de boter in een grote braadpan of stoofpan en bak het spek zachtjes uit. Leg de kipdelen erbij en braad het rondom aan. Pel ondertussen de sjalotten en knoflook en snijd ze doormidden. Maak de champignons schoon met een stukje keukenpapier. Haal het vlees uit de pan, bak de sjalotjes, knoflook en champignons lichtbruin. Strooi er de bloem over en bak dit even om. Leg het vlees terug en giet er dan de wijn over. Laat de wijn aan de kook komen en een paar minuten zonder deksel koken zodat de alcohol voor het grootste deel kan verdampen. Leg de kruiden erbij en laat met het deksel op de pan circa 1,5 uur stoven. Maak de saus af door alles met een schuimspaan uit de saus te scheppen en de saus een paar minuten in te laten koken op hoog vuur tot deze wat dikker is geworden. Zet het vuur laag en voeg dan de koude boter in vlokjes toe. Roer het door en breng het op smaak met peper en zout. Leg de kip, spek, champignons en ui weer terug in de saus. Serveer een stuk kip met een lepel saus en strooi er de fijngehakte peterselie over. Lekker met gebakken aardappels en rode kool, boontjes of witlof.
Just smile, like everything is perfect.
Laatst aangepast door Dimphyl op vr nov 23, 2012 4:21 am; in totaal 2 keer bewerkt
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow vr nov 23, 2012 4:05 am
NIALL HORAN
'Kom op Pip, ga nou gewoon mee!' de blonde jongen zat op zijn knieën, het touw in zijn handen helemaal gespannen terwijl de kleine labrador aan het einde verwoed pogingen deed om te ontsnappen aan Niall. Pippin had een vogeltje gezien, een bijzondere verschijning zo midden in het dorpje van district 10, en meteen wilde de jonge hond erachter aan. hoe klein hij ook mocht zijn, sterk was hij zeker. Niall zuchtte en keek om zich heen, hopend dat niemand het zou zien. hij stond al genoeg bekend als een kneusje, de jongen zonder familie, en dan zou hij zelfs nog niet de baas kunnen spelen over een pup?
'Pippin!' siste hij nogmaals, terwijl zijn felblauwe ogen nauw samengeknepen op de hond gericht waren. Pip piepte, en bedacht zich blijkbaar dat de vogel toch niet zo interessant was. hij blafte hoog, en draaide zich weer om naar Niall, waarna hij vrolijk tegen de blonde jongen op sprong. Niall schudde lachend zijn hoofd en trok Pip omhoog, en hield hem vast in zijn armen, terwijl hij met zijn neus de heerlijke jonge honden geur opsnoof.
Hij was een doetje, dat was zeker, hij had geen getrainde skills, hij wist alles dat hij wist dankzij zijn ouders. de hele hongerspelen probeerde hij zo veel mogelijk te negeren, te vergeten dat het zijn leven zou gaan verpesten ooit, dat zijn naam misschien uit de boetebol te voorschijn zou komen, of de naam van iemand die hij kende...
hij zette Pippin weer neer, terwijl hij bars tegen een paar herfstblaadjes aanschopte, en toen verder liep in de richting van de kern van het dorp, daar waar zijn woning stond, tot hij merkte dat hij werd gadegeslagen. hij stopte, ging op zijn hurken zitten en aaide pip nonchalant achter zijn oren terwijl zijn ogen rondkeken, om te ontdekken wie hem aan het bespieden was..
Onderwerp: Re: Live like there's no tomorrow vr nov 23, 2012 9:20 am
NIALL HORAN & PIPPIN
'Kom op Pip, ga nou gewoon mee!' de blonde jongen zat op zijn knieën, het touw in zijn handen helemaal gespannen terwijl de kleine labrador aan het einde verwoed pogingen deed om te ontsnappen aan Niall. Pippin had een vogeltje gezien, een bijzondere verschijning zo midden in het dorpje van district 10, en meteen wilde de jonge hond erachter aan. hoe klein hij ook mocht zijn, sterk was hij zeker. Niall zuchtte en keek om zich heen, hopend dat niemand het zou zien. hij stond al genoeg bekend als een kneusje, de jongen zonder familie, en dan zou hij zelfs nog niet de baas kunnen spelen over een pup?
'Pippin!' siste hij nogmaals, terwijl zijn felblauwe ogen nauw samengeknepen op de hond gericht waren. Pip piepte, en bedacht zich blijkbaar dat de vogel toch niet zo interessant was. hij blafte hoog, en draaide zich weer om naar Niall, waarna hij vrolijk tegen de blonde jongen op sprong. Niall schudde lachend zijn hoofd en trok Pip omhoog, en hield hem vast in zijn armen, terwijl hij met zijn neus de heerlijke jonge honden geur opsnoof.
Hij was een doetje, dat was zeker, hij had geen getrainde skills, hij wist alles dat hij wist dankzij zijn ouders. de hele hongerspelen probeerde hij zo veel mogelijk te negeren, te vergeten dat het zijn leven zou gaan verpesten ooit, dat zijn naam misschien uit de boetebol te voorschijn zou komen, of de naam van iemand die hij kende...
hij zette Pippin weer neer, terwijl hij bars tegen een paar herfstblaadjes aanschopte, en toen verder liep in de richting van de kern van het dorp, daar waar zijn woning stond, tot hij merkte dat hij werd gadegeslagen. hij stopte, ging op zijn hurken zitten en aaide pip nonchalant achter zijn oren terwijl zijn ogen rondkeken, om te ontdekken wie hem aan het bespieden was..
